Вользе (Для мілай расейкі)

Ўсе словы як мечам адсекла,
Б'юць у вочы бялёткія згусткі...
Я другі раз па-беларуску
Пішу верш для мілай расейкі.

Вось Волга у вас - рака-маці,
У нас добры бацька ёсьць - Нёман.
Нязмоўкны над ім птушы гоман,
Над ім ўсе мы сёстры і брацця.

Прайдзем з табой паркам Каложскім,
Ёсьць ў ім драматычныя рысы:
Князёўна, дачка тут Барыса,
Пранізлась стралой крыжакоўскай.

Памерла яна за каханне,
Пачуццем тым збронены горад,
Куды ты не кінеш свой погляд:
Усюды сустрэчы-расстанні.

І бачна ва ўсім тут бяспека,
І цуды прыневерагодныя,
Палюбіш, упэўнен, Гародню,
Мая дарагая расейка...